Ka disa vende që i kanë rrënjët mes mitit dhe realitetit, mes historisë dhe legjendës, në një kombinim që rrit më tej sharmin e tyre. Ashtu si në rastin e disa ishujve në Evropë që tregimet e lashta lindin saga heronjsh dhe perëndish, ose që përshkohen nga histori që kthehen në mit.
Midis tyre janë ishujt me bukuri legjendare, si Cyclades Santorini dhe Mykonos, me mitet e Greqisë së lashtë që kanë ardhur deri tek ne. Ibiza e ka marrë emrin e saj nga një hyjni egjiptiane, Majorca , e lidhur ngushtë me Templarët, dhe Lampedusa, e populluar fillimisht nga dy çifte të dashuruar.
Destinacione ku kufijtë e kohës shpërbëhen në një të tashme të përjetshme, për një arratisje në ishull në emër të detit të pastër kristal, limaneve të fshehura të arritshme vetëm me anije dhe zbulime kulturore.
Historia e asaj që konsiderohet mbretëresha e Cikladeve do të lidhej me Atlantidën legjendare të rrëfyer nga Platoni, e përmbytur nga një katastrofë natyrore. I njohur edhe si Thera, Santorini ishte i banuar nga një popullsi e qytetërimit Minoan, përpara se të shkatërrohej kryesisht nga një shpërthim i dhunshëm vullkanik.
Një tjetër perlë e arkipelagut të Cyclades, Mykonos kozmopolit është i njohur për pamjet e tij spektakolare, për mullinjtë e tij me erë dhe mbi të gjitha për jetën e tij të gjallë të natës. Ishulli me origjinë vullkanike, me plazhe me guralecë të kuq dhe të zi që kontrastojnë me blunë e detit, sipas mitologjisë greke emri i tij rrjedh nga ai i nipit të Apollonit dhe djalit të mbretit të Delos Anio. Sipas një tradite tjetër, ishulli ishte skena e fundit e Gjigantomanisë, që përfundoi me fitoren e Herakliut mbi Gjigantët rebelë: trupat e këtyre të fundit, të ngurtësuar, u jepnin jetë shkëmbinjve përreth ishullit ose rreth vetë Mykonos; emri i të cilit si rrjedhim do të thotë “vend shkëmbor” .
Duke u zhvendosur në Spanjë, në arkipelagun Balearik , një tjetër ishull me një histori të veçantë për të treguar është Ibiza. Një destinacion për jetën e natës dhe plazhet dhe limanet e mrekullueshme përgjatë mbi 200 km vijë bregdetare. Sipas një besimi të fenikasve të lashtë, ishulli ishte një tokë magjike e bekuar nga perënditë, për tokën e tij pjellore të kuqe dhe sepse parandalonte kafshët e dëmshme për njerëzit, si gjarpërinjtë, të mbijetonin. Thuhet se ishte pikërisht mungesa e gjarpërinjve që i frymëzoi kartagjenasit në zgjedhjen e emrit të ishullit, i cili i kushtohej hyjnisë egjiptiane Bes, imun ndaj të gjitha llojeve të kafshëve helmuese.
Mallorca është gjithashtu në Spanjë dhe përveç plazheve të ëndrrave, maleve gëlqerore dhe një histori e kulturë mijëvjeçare., ofron edhe legjendën e saj. Thuhet se kompleksi i shpellave në ishull, një labirint nëntokësor rreth 60 km nga Palma de Mallorca, ishte i banuar nga një dragua, prej nga vjen dhe emri aktual “Shpellat e Dragoit” ose Cuevas del Drach. Sipas legjendës, kalorësit templarë vendosën të fshehin thesaret e tyre të çmuara atje. Në mesin e viteve 1300, guvernatori i ishullit dërgoi një grup ushtarësh për të kërkuar shpellat në kërkim të thesarit, i cili nuk u gjet kurrë.
Maja më jugore e Italisë, Lampedusa, u ofron turistëve pamje të paharrueshme dhe një det Karaibe, me ujë aq transparent sa që varkat duket se fluturojnë. Edhe ky ishull ëndrrash ka një histori shumë sugjestive për origjinën e tij. Një legjendë siciliane tregon se një varkë u shkatërrua në brigjet e tij, të vetmet të mbijetuara të së cilës ishin dy gra nga Palermo, Clelia dhe Rosina. Ishulli banohej nga dy vetmitarë, Guido dhe Sinibaldo, të cilët u martuan me to, duke hequr dorë nga zotimet e tyre dhe nga jeta e tyre si asketë. Kështu filloi të popullohej Lampedusa.
