Pandemia amplifikon pabarazitë edhe kur bëhet fjalë për parandalimin. Për shumë njerëz, maskat dhe distancimi mbetet një luks.

Sipas një studimi nga Universiteti Johns Hopkins në Baltimore, ekziston një marrëdhënie shumë e ngushtë midis mirëqenies financiare të një personi ose një familjeje dhe respektimit të sjelljeve mbrojtëse ndaj pandemisë. Jo sepse ata që kanë më shumë mundësi janë domosdoshmërisht më të vëmendshëm, por sepse në kushte të caktuara ekonomike është thjesht më e lehtë t’i respektosh këto masa.

Studimi i kryer në prill të 2020-ës bazohet në të dhëna për pagën, karakteristikat demografike, gjendjen shëndetësore, punësimin dhe cilësinë e strehimit të rreth 6 000 njerëzve nga 6 vende të ndryshme, një mijë prej të cilëve banojnë në SHBA. Vullnetarët e përfshirë u pyetën se sa kishte ndryshuar sjellja e tyre krahasuar me para pandemisë dhe nëse ata kishin rritur distancën shoqërore (distanca nga vendet e mbushura me njerëz, më pak dalje për pazar, më pak vizita te miqtë dhe familja) si dhe higjiena e duarve dhe përdorimi i maskës.

Të gjithë kishin ndryshuar zakonet e tyre të jetesës, por njerëzit në grupin më të pasur të konsideruar nga studimi (me të ardhura rreth 230 000 dollarë në vit) kishin deri në 54% më shumë gjasa të rrisnin sjelljet vetëmbrojtëse sesa tek njerëzit me nivel më të ulët ekonomik (13 000 dollarë në vit). Të dhënat japin gatishmërinë për të ndryshuar sjelljen, jo përqindjen e njerëzve që u përmbahen rregullave.

Për njerëzit me të ardhurat më të larta, respektimi i rregullave të distancimit ishte shumë më pak i lodhshëm. Vullnetarët në këtë grup kishin më shpesh mundësi të punonin nga shtëpia,  në vend se që të humbnin vendet e punës.

Krahasuar me ata që kishin vazhduar të dilnin për të punuar, ata që punonin me zgjuarsi kishin 24% më shumë gjasa të respektonin distancën shoqërore. Ndërsa ata që fitonin më pak para pandemisë, kishin arritur në Covid në kushte më të brishta punësimi, me shanse më të mëdha për të humbur punën e tyre ose për të rritur pagat.

Qëndrimi është më pak i bezdisshëm për ata që kanë një shtëpi të gjerë dhe të rehatshme. Nuk është për t’u habitur, të anketuarit që jetonin në shtëpi pa hapësirë ​​ në dispozicion ishin 20% më pak të prirur për të ndryshuar zakonet për sa i përket distancës.

“Është e kuptueshme që ata që nuk jetojnë në një shtëpi të rehatshme priren të dalin më shpesh,  por ajo që duam të theksojmë është se ata që qeverisin mund të mendojnë të hapin parqet e qytetit në lagjet më të mbushura me njerëz gjatë një pandemie. Ndoshta është një rrezik që ia vlen të ndërmerret” – thotë Nick Papageorge, autori i parë i studimit.

Çuditërisht, kushtet shëndetësore para-ekzistuese (si diabeti, hipertensioni, sëmundjet e zemrës, astma) nuk duket se kishin një ndikim aq të rëndësishëm në ndryshimin e zakoneve të tyre në një kuptim mbrojtës. Në të vërtetë, ata me sëmundje kardiovaskulare kishin më pak gjasa të vëzhgonin masat distancuese, ndoshta ëpr shkak të ndërgjegjësimit të ulët për shëndetin. Ajo që bën ndryshimin është aftësia për të kombinuar shqetësimin e distancimit me përfitimet e mundshme, të tilla si kalimi i më shumë kohë me familjen. Megjithatë, edhe në këtë rast, ndryshimet në zakonet mbrojtëse janë më të zbehta, për ata që jetojnë në pasiguri ekonomike.