Dymbëdhjetë mijë njerëz morën pjesë në një studim njëzet vjeçar të kryer nga Young Lives, një fondacion i Universitetit të Oksfordit, me qëllim për të hetuar plotësisht varfërinë e fëmijëve. Studiuesit ndoqën pjesëmarrësit, nga India, Etiopia, Peruja dhe Vietnami, nga fëmijëria deri në moshën e rritur. Doli se varfëria prek çdo aspekt të jetës së një fëmije, duke kufizuar potencialin e tij. Studimi u krye në bazë të tregimeve të vetë fëmijëve, pastaj adoleshentëve, të intervistuar çdo tre deri në katër vjet nga studiuesit: “Normalisht ne u referohemi të rriturve”, shpjegon Marta Favara, shefja e studimit, “por prindërit dhe fëmijët nuk e mendojnë gjithmonë në të njëjtën mënyrë, dhe ata mund të kenë përvoja të ndryshme”.
Studimi tregoi se kushtet e jetesës janë përmirësuar ndjeshëm vitet e fundit, falë rritjes së shpejtë ekonomike dhe një ulje konsekuente të varfërisë në shumë vende. Kjo konfirmohet nga të dhënat nga Etiopia, ku njerëzit në varfëri ekstreme kanë kaluar prej 61% në 1996 në 24% në 2016, por edhe ata të Perusë dhe Vietnamit. Në këto dy vende, në 2016, pothuajse të gjitha familjet kishin akses në energji elektrike, krahasuar me vetëm 60% dhe 55% në 2002.
Pavarësisht progresit të bërë në vitet e fundit, mirëqenia është ende shumë larg. Martesa e fëmijëve, analfabetizmi dhe dhuna janë në fakt normalitet për shumë fëmijë.
Nga 12 000 pjesëmarrës, në moshën tetë vjeç, 4800 ende nuk dinin të lexonin ose shkruanin, megjithëse ndoqën shkollën, ndoshta edhe për shkak të cilësisë së ulët të mësimit të marrë. Situata është më e keqe për vajzat, shpesh të detyruara të martohen para moshës madhore dhe të bëhen nëna pak më vonë, me pasoja negative në arsim dhe punë. Në Indi, në 2016, pothuajse një në dy vajza ishte martuar në moshën tetëmbëdhjetë vjeçare, dhe gjashtë në dhjetë ishin nëna në moshën nëntëmbëdhjetë vjeçare.
Së fundmi, dhuna është normale për shumë (dhe jo vetëm në vendet në zhvillim). Sipas një raporti të vitit 2015 të botuar nga Knoë Violence in Childhood, tre në katër fëmijë në botë d.m.th. 1.7 miliardë pësojnë dhunë fizike, psikologjike ose seksuale çdo vit, me pasoja negative për mirëqenien, mësimin dhe edukimin.
Në përkeqësim të gjërave ka ndikuar edhe Covid, i cili sipas vlerësimeve të fundit të Bankës Botërore mund të çojë 150 milionë njerëz të tjerë në varfëri ekstreme deri në 2021, duke zhdukur tre vjet përparim të bërë në uljen e varfërisë globale
Edhe arsimi është goditur rëndë nga pandemia, ndërsa në vendet më të pasura ka pasur një përpjekje për të zëvendësuar mësimet me prezencë me ato virtuale, në shumicën e vendeve të varfra mbyllja e shkollave vetëm ka rritur hendekun arsimor, duke parandaluar miliona studentë të mësojnë të lexojnë dhe të shkruajnë dhe në shumë raste t’i detyrojnë ata të punojnë.