Nëse gjatë shekujve burrat mbi të gjitha iu drejtuan mjeteve të paligjshme për të hequr qafe bashkëshortet e tyre, në shekullin e shtatëmbëdhjetë gratë italiane mund të mbështeteshin te një vrasës serial i burrave të padëshiruar. Giulia Tofana, ishte një grua e bukur që jetonte në Palermo në varfëri të plotë. Ajo nuk kishte burrë, por kishte një vajzë për të mbajtur. Kështu ndodhi që një ditë ajo vendosi të dorëzohej në krim dhe të dilte në treg, duke e përsosur atë, me një helm të përdorur nga tezja për të vrarë bashkëshortin e saj.

Ishte një koktej vdekjeprurës me arsenik, plumb dhe një bimë vdekjeprurëse. Kështu ajo shpiku atë që më pas hyri në histori si Acqua Tofana, një ilaç që palermitania simpatike, duke e shndërruar atë në kozmetikë, ua shiti grave të mbajtura nën zgjedhë nga burrat e tyre dhe që dëshironin të shpëtonin prej tyre.

Ishte e mjaftueshme për të derdhur disa pika në ditë “Acqua Tofana” në supë ose pije për të shkaktuar një vdekje në dukje natyrale pas një kohe, pa simptoma. Dhe kështu Giulia Tofana shiti shumë ilaçe, derisa u tradhtua nga një kliente e ngathët e cila u zbulua nga burri i saj. Për t’i shpëtuar një bindjeje të caktuar, vrasësja seriale u detyrua të ikte në Romë, ku jetonte e mbrojtur nga i dashuri i saj me vajzën e saj dhe partneren në krim, Girolama.

600 VIKTIMA. Nuk kaloi shumë kohë që një grua tjetër e pakënaqur të trokiste në derën e saj të re dhe ta bindte atë të kthehej në biznes, që ishte fitimprurëse, por nuk zgjati shumë. Një kliente tjetër bëri një gabim në dozimin e helmit vdekjeprurës dhe e detyruar nga të afërmit e viktimës, nxori emrin e saj. “Vrasësja serial e burrave” u arrestua dhe u ekzekutua në 1659, në moshën 39-vjeçare. Para se të ekzekutohej ajo kishte rrëfyer, nën tortura, se kishte shkaktuar vdekjen e rreth 600 burrave.